973/FCS
Editorials
Members
Commissions
Think Tank
Image Licensing
About
Snapshots are on the ground reports from our editorial department, field notes offering context, perspective, and a sharp lens on the cultures shaping the game.
Editorials
Members
Commissions
Think Tank
Image Licensing
About
Snapshots are on the ground reports from our editorial department, field notes offering context, perspective, and a sharp lens on the cultures shaping the game.
Akis Katsoudas — October 22, 2025
Greek
Σύμφωνα, βέβαια, με την επικρατέστερη θεωρία, στην περιοχή πριν από δεκάδες εκατομμύρια χρόνια υπήρχε μια τεράστια και πολύ βαθιά λίμνη που κάλυπτε τα πάντα. Έτσι, λοιπόν, με το πέρασμα του χρόνου στον βυθό της άρχισαν να πέφτουν διάφορα φερτά υλικά. Και κάπως έτσι δημιουργήθηκαν αυτοί οι γιγαντιαίοι υποβρύχιοι βράχοι.
Μετά από μια σειρά γεωλογικών και κλιματικών διεργασιών στην περιοχή -που κράτησαν επίσης αιώνες- το νερό χάθηκε. Η λίμνη ήταν πια παρελθόν. Και από τον πάτο της, λοιπόν, ξεπρόβαλαν αυτοί οι πέτρινοι ογκόλιθοι, τα Μετέωρα, «αυτά που αιωρούνται ψηλά». Η περιοχή θεωρείται ένα από τα πιο εντυπωσιακά τοπία της Γης, ενώ παράλληλα αποτελεί μνημείο της Παγκόσμιας Φυσικής και Πολιτισμικής Κληρονομιάς της UNESCO.
Αν παρατηρήσει, μάλιστα, κανείς σε πολλές από τις κορυφές των θεόρατων αυτών βράχων υπάρχουν μερικά κτίσματα. Πρόκειται για ορθόδοξα χριστιανικά μοναστήρια που έφτιαξαν από το μηδέν πάνω στα βράχια μοναχοί και ασκητές που ήθελαν να αποτραβηχτούν πλήρως από τα εγκόσμια. Είναι πραγματικά απορίας άξιον πώς όλοι αυτοί οι άνθρωποι, θέτοντας σε κίνδυνο ακόμη και την ίδια τους τη ζωή, κατάφεραν να χτίσουν πάνω στην πέτρα και το κυριότερο: να ανεβάσουν όλα αυτά τα υλικά εκεί πάνω. Με καλάθια, με τριχές και πρόχειρες σκάλες.
Όλα αυτά θα τα δεις εάν ανέβεις εκεί πάνω. Και για να μην τρομάξεις, πλέον, έχουν φτιαχτεί ολόκληρη δρόμοι και πέτρινοι διάδρομοι που οδηγούν στα μοναστήρια. Και αν είσαι τυχερός και έχει καλή μέρα, ίσως καταφέρεις από εκεί ψηλά να αγναντέψεις όλη την τεράστια εύφορη πεδιάδα των Τρικάλων που προέκυψε με την εξαφάνιση της λίμνης. Κάπου εκεί μέσα, λοιπόν, υπάρχει και ένα γήπεδο ποδοσφαίρου. Ο λόγος για τον οποίο γράφεται αυτό το άρθρο.
Κατεβαίνουμε από τα βράχια των Μετεώρων και μεταφερόμαστε στο στάδιο. Από το πρώτο κιόλας λεπτό που πατάς το πόδι σου στο χορτάρι, η θέα από τους βράχους σε προκαταβάλει. Όπου και αν γυρίσεις το μάτι σου και να κοιτάξεις, ακόμη και ψηλά στον ουρανό, θα πέσεις πάνω τους. Πόσο, μάλλον, αν είσαι στην εξέδρα που είναι σκεπαστή στο μεγαλύτερο μέρος της για να προστατεύει τους ντόπιους από τη βροχή, η οποία, όπως κάνουν πλάκα οι ντόπιοι, «άμα ξεκινήσει να πιάνει, δε σταματάει ποτέ».
Σήμερα, όμως, όλως παραδόξως για την εποχή, η μέρα είναι ηλιόλουστη. Παντού, στις πόρτες, στα αποδυτήρια, στο κυλικείο, υπάρχει το σήμα της τοπικής ανδρικής ομάδας της Καλαμπάκας, της πόλης που βρίσκεται στις παρυφές των βράχων. Σήμερα, όμως, πρόκειται να το χρησιμοποιήσει για έδρα της η γειτονική γυναικεία ποδοσφαιρική ομάδα των Τρικάλων, μια από τις ιστορικές της πρώτης κατηγορίας που κάθε χρόνο παλεύει αξιόμαχα για την παραμονή της σε αυτή, με όλες τις δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίζει ούσα τόσα χιλιόμετρα μακριά από την Αθήνα.
Από την άλλη πλευρά, στη θέση του φιλοξενούμενου, ο Παναθηναϊκός. Η ομάδα που έχω την τιμή και τη χαρά να ακολουθώ εδώ και δυο πλέον σεζόν σε όλα τα εντός και εκτός έδρας παιχνίδια της. Η PaoWomen είναι μία από τις ιστορικότητες ομάδες της χώρας, καθώς για πρώτη φορά ιδρύθηκε στις αρχές των 80s, σε μια εποχή που το ποδόσφαιρο γυναικών στην Ελλάδα ήταν ακόμη σε πολύ πρώιμο στάδιο. Χαρακτηριστικό είναι, από αφηγήσεις ποδοσφαιριστρίων που αγωνίστηκαν τότε στην ομάδα, ότι επειδή δεν υπάρχουν άλλες ομάδες γυναικών, έδιναν κυρίως φιλικούς αγώνες με ερασιτεχνικές ανδρικές ομάδες σε χωμάτινα γήπεδα της Αθήνας.
Η ομάδα έπαψε να λειτουργεί μετά από δυο χρόνια και επανιδρύθηκε το 2021. Σήμερα αποτελεί μία από τις καλύτερες ομάδες του ελληνικού πρωταθλήματος, τερματίζοντας πέρυσι στη δεύτερη θέση του βαθμολογικού πίνακα και φτάνοντας ως τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος, έχοντας αφήσει πρώτα εκτός τον ΠΑΟΚ, τον μέχρι πρότινος παντοκράτορα του ποδοσφαίρου γυναικών στη χώρα με 19 πρωταθλήματα.
Παρά τη μεγάλη διαφορά δυναμικότητας, κανείς στην ομάδα δεν πίστευε ότι ο αγώνας κόντρα στα Τρίκαλα θα ήταν εύκολη υπόθεση. Κάτι αντίστοιχο είχαν στο μυαλό τους, επίσης, και οι περισσότεροι από διακόσιοι οπαδοί του Παναθηναϊκού που ήρθαν απ’ όλες τις τριγύρω περιοχής -ακόμη και από την Αθήνα- για να της στηρίξουν. Η κύρια μερίδα κάθισε ακριβώς πάνω τον πάγκο της ομάδας. Η εικόνα, κατά την έναρξη του παιχνιδιού, με τα πανό, τα συνθήματα και τα καπνογόνα που για κάποια λεπτά σκέπασαν ακόμη και τη θέα των Μετεώρων, ήταν κάτι παραπάνω από ανατριχιαστική. Ειδικά, εάν τη ζεις από μέσα και έχεις τη δυνατότητα να τη φωτογραφίζεις.
Ο Παναθηναϊκός τελικά κατάφερε να επικρατήσει με σκορ 0-4. Στο τέλος, οι σκηνές που εκτυλίχθηκαν ήταν ακόμη πιο έντονες, με τις ποδοσφαιρίστριες να πηγαίνουν προς το μέρος και να τραγουδούν αγκαλιασμένες και όλες μαζί τα συνθήματα. Μια ομάδα, μια οικογένεια. Όλοι μαζί. Και ύστερα έμειναν εκεί για να βγάλουν φωτογραφίες και να δώσουν αυτόγραφα στους μικρούς φίλους της ομάδας, αγόρια και κορίτσια, που περίμεναν πίσω από τα κάγκελα υπομονετικά.
Αυτός ήταν μόλις ο πέμπτος αγώνας της χρονιάς. Το πρωτάθλημα έχει ακόμη πολύ δρόμο μπροστά του. Ήταν, όμως, σίγουρα ένας από τους πιο ιδιαίτερους. Η ανιδιοτελής αγάπη του κόσμου που έκανε τόσα χιλιόμετρα, μόνο και μόνο για να τη δει, η χαρά των παιδιών όταν γυρνούσαν πίσω στους γονείς τους με την υπογεγραμμένη πράσινη φανέλα, όλα. Και κυρίως η θέα. Δεν είναι και το πιο σύνηθες άλλωστε να παίζεις μπροστά σε ένα μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς.
Akis Katsoudas — October 22, 2025
English
According to the most widely accepted theory, the area was once covered by a vast and very deep lake that existed millions of years ago. Over time, sediments carried by rivers accumulated on the lakebed, gradually forming these gigantic underwater rocks.
After a series of geological and climatic changes spanning centuries, the water disappeared. The lake was gone, and from its bed emerged these massive stone pillars, the Meteora, literally “those that hover in the air.” The region is now recognized as one of the most breathtaking landscapes on Earth and is listed as a UNESCO World Heritage Site, both for its natural and cultural significance.
If you look closely, you’ll notice that on many of the towering rock summits stand buildings, Orthodox Christian monasteries built centuries ago by monks and hermits who sought complete isolation from worldly life. It’s hard to comprehend how these people managed to construct such monasteries on solid rock, hauling materials up the cliffs using ropes, nets, and makeshift ladders, often risking their lives in the process.
Today, thankfully, paved roads and stone paths lead visitors safely up to the monasteries. And if you’re lucky enough to visit on a clear day, you can gaze out from above and take in the vast, fertile plain of Trikala that formed after the ancient lake vanished. Somewhere within that plain lies a football pitch. The reason for this story.
Descending from the rocks of Meteora to the stadium, the first thing that hits you once you step onto the grass is the view. No matter where you turn, left, right, or even skyward, you’re surrounded by these immense stone giants. From the covered stands, built to shield locals from the region’s notorious rain (as they jokingly say, “once it starts, it never stops”), the scenery is simply overwhelming.
But today, unusually for the season, the sun is shining. Everywhere, in the locker rooms, at the gate, even in the small canteen, you’ll see the emblem of the local men’s team of Kalabaka, the town that sits at the foot of the rocks. On this day, though, the pitch belongs to the neighboring women’s team of Trikala, one of the historic sides of Greece’s top division, always battling with determination to stay in the league despite the challenges of being so far from Athens.
On the other side stands Panathinaikos. The team I have the honor and joy of following for the past two seasons, at every home and away match. PaoWomen is one of the most storied clubs in Greek women’s football. It was first founded in the early 1980s—an era when the women’s game in Greece was still in its infancy. According to former players, back then they mostly played friendly matches against amateur men’s teams on dusty fields around Athens, simply because there were no other women’s teams to face.
The team folded after two years and was re-established in 2021. Today, it’s among the country’s strongest sides, finishing second in last year’s championship and reaching the Greek Cup final—knocking out PAOK, the long-time powerhouse of the women’s game with 19 league titles.
Panathinaikos eventually claimed a 4-0 victory. After the final whistle, the emotions peaked. The players, arm in arm, sang together with the fans. One team, one family. They stayed on the pitch long after the end, taking photos, signing shirts, and greeting the young boys and girls waiting patiently behind the fence for an autograph or a picture.
It was only the fifth match of the season. There’s still a long way to go in the league. But this one will be hard to forget. The dedication of the supporters who drove hours to be there, the joy of the children clutching a green shirt signed by their heroes, and above all, the setting. Because it’s not every day you play football in front of a UNESCO World Heritage Site.